Numeroterapia grzebie głęboko w podświadomości. Praca numeroterapeutów polega na tym, że dobieramy się do wzorca podświadomości, który cię blokuje. Uwalniamy ten wzorzec i już jest pięknie. Tak w telegraficznym skrócie.
Jednak tym razem poruszymy temat motywacji. Dzielimy się na ludzi, którzy uważają się za leniwych, takich, którym się nic nie chce i nie czują, że mają jakiś sens w życiu. Ludzie o nas mówią, że jesteśmy leniwi i my się też za takich uważamy (skoro tak nam ludzie mówią). I drugi typ ludzi, to ci którzy bardzo chcą wszystkiego, ciągle nie mają na nic czasu. Mniej więcej tak pośrodku są jeszcze ludzie, którzy już sobie poradzili z tym tematem. Natomiast, myślę, że tego wpisu nie czytają osoby, które uważają się za osoby leniwe.
Skąd wynika ta niemoc lub niechęć?
Sądzę, że tutaj jesteś, ponieważ masz kogoś wokół siebie, kogo uważasz za leniwego. Albo ty sam jesteś tą osobą, która uwielbia wyzwania, dużo robisz, dużo się starasz, dużo czytasz, dużo kombinujesz, dużo doświadczasz, a obok siebie masz kogoś, kogo uznajesz za leniwego. Na przykład możesz uznać za leniwego swoje dziecko lub swojego partnera czy partnerkę?
Uważam, że są ludzie, którzy po prostu nie przyszli w tym życiu po to, żeby coś osiągać. Tak mają – chcą przeżyć poniedziałek do wieczora, wtorek tak samo, od poniedziałku do piątku, w weekend może coś ciekawszego. Nie są na tyle zafascynowani życiem, żeby chcieć robić coś więcej. Czy to jest dobre, czy to jest złe? To nie jest ani dobre, ani złe. Są ludzie, którzy tak mają. Są ludzie, którzy nie będą się specjalnie udzielać w pracy, ponieważ dla nich ważniejsza będzie ich rodzina i o nich w pracy, możemy powiedzieć, że są leniwi…bo nie mają tam bodźca, nie mają celu. Chcą pójść i zrobić, co mają do zrobienia, wrócić do domu i zająć się dziećmi – tam się realizować.
Są też osoby, które mają dokładnie odwrotne, czyli – w pracy dają z siebie bardzo dużo, przychodzą do domu i są zmęczeni, nic im się już nie chce. Nie chce im się np. grać z dziećmi w piłkę, więc dzieci mówią: „mamo, jaka ty jesteś leniwa”, czy „tato jaki ty jesteś leniwy, bo ja bym chciał, żebyś to robił”. Ktoś nie ma siły tego zrobić i w oczach innych on może być leniwy. On po prostu jest zmęczony, bo dał z siebie ponad normę w pracy. Tutaj oczywiście kłania się zrozumienie sytuacji, zanim wydamy osąd, że ktoś jest leniwy. Warto zobaczyć „w jakich on butach chodzi”. Ogólnie radzę uwalniać się od osądzania. Pamiętajcie, że ludzie to jest tylko nasze lustra, więc jak widzisz coś co cię drażni w kimś, to popracuj nad sobą. Natomiast, co do zasady to, jeżeli uznajesz, że ktoś jest leniwy i jeszcze cię to drażni, to jest na pewno twój temat.
Moim zdaniem ludzie leniwi, to są ludzie nie zmotywowani, czyli nie mają jakiejś dodatkowej motywacji do działania, ponieważ ludzie dobrze zmotywowani działają. I od razu zaznaczę, nie nakładaj na siebie odpowiedzialności, że ty kogoś do czegoś zmotywujesz. Nie rób tego. Możesz inspirować, możesz zaproponować, możesz pokazać, możesz sam dawać przykład robiąc to i ktoś może do ciebie dołączyć. Ale nie oczekuj od siebie, że będziesz w stanie zmotywować kogoś do działania, bo człowiek co do zasady motywuje się sam. I to jest bardzo ciekawe. Doświadczyłam tego podczas obserwacji dzieci, gdy pracowałam w szkole. Dzieci są bardzo prawdziwe. Chłopiec nie chciał uczyć się matematyki, ale jak przychodzili koledzy i wychodził na boisko, to miał siłę i energię do tego, żeby 5 godzin grać w piłkę. Pytanie: czy on jest leniwy? Nie. On się nie chce uczyć matematyki. Siadając do matematyki jest leniwy, ale robiąc inne rzeczy nie jest.
Brak motywacji do działania
Więc jeżeli uważasz się za osobę leniwą na którejkolwiek płaszczyźnie, to zastanów się, czy ty masz w ogóle motywację do działania w tej dziedzinie? Brak motywacji też jest często jedną ze składowych depresji, nie mamy motywacji do tego, żeby rano wstać z łóżka, już nam się po prostu nic nie chce. Zastanów się, czy twoje lenistwo wynika z niechęci do życia, bo wtedy możemy mówić o lekkiej depresji. Natomiast może być tak, że po prostu nie masz celu. Dlatego, żeby wyjść z postawy “Jestem leniwy”, a wejść w postawę “Jestem chętny do życia”, to jak sama nazwa wskazuje, należy dać sobie cel. Natomiast na drodze do celu też może być tak, że będziesz wątpić w różne rzeczy, ponieważ droga do celu nie jest łatwa. To nie jest tak, że się osiąga cel, w międzyczasie swoje trzeba odrobić. W związku z tym możesz mieć tak, że gdzieś, na którymś zakręcie będzie trudno i to cię na chwilę zdemotywuje, ale wrócisz do tego, nie odpuścisz i osiągniesz cel.
A co z wzorcami?
W tym miejscu należy wspomnieć o wzorcach w podświadomości. Może być tak, że od dziecka miałeś przypiętą łatkę, że jesteś leniwy. I wtedy trzeba najpierw popracować z tym wzorcem, ponieważ jeżeli masz wzorzec “Jestem leniwy”, to będziesz ten wzorzec w życiu potwierdzał. Świat będzie ci go potwierdzał, bo to tak działa. Tak działa siła podświadomości, że my mamy konkretny wzorzec i świat nam go potwierdza. Jeżeli ty masz wzorzec “do niczego się nie nadaje i nic nie warto robić” i później jeszcze klepniemy to wzorcem “jestem leniwy”, to są najprostsze powody, żeby właśnie nie ruszyć z miejsca. Bardzo dużo osób przychodzi z tym do Instytutu: „nie mogę ruszyć z miejsca, co mam zrobić, żeby ruszyć, zmienić?” Dlatego zachęcam cię do wybrania celu, do zmotywowania się i wtedy nie będzie w ogóle mowy o tym, że jesteś leniwy. Będziesz miał wewnętrzną, czyli najważniejszą motywację do tego, żeby działać.
